"เลิกเรียนแล้วเราไปดูหนังกันนะวี มีเรื่องนึงพี่อยากดูมากเลยอ่ะ"
"ค่ะ..ว่าแต่หนังอะไร"
"หนังรักค่ะ" คนตัวสูงกระซิบข้างหูหยอกหยอกคนตัวเล็กกว่าจนแก้มแดง
โรงหนังวันนี้ค่อนข้างบางตา อาจเป็นเพราะไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์และไม่ใช่วันที่ลดราคา
หลังจากซื้อตั๋วหนังและขนมพอสมควรก่อนเข้าโรงหนัง
ทั้งสองนั่งประจำที่ งั่ม..งั่ม.. เสียงเคี้ยวข้าวโพดคั่วดังหงุบหงับอย่างต่อเนื่องทำเอาเจ้าของที่ถืออยู่ส่งค้อนวงใหญ่ให้แม้ในแสงสลัว แต่ก็ยังเห็นชัดเจน
"พี่เจคิดจะแย่งวีกินหมดเลยใช่ไหมเนี่ย"
"ก็ของวีอร่อย" พูดพลางหยิบกินหน้าตาย
"พอได้แล้ว วีกินของพี่เจไม่ได้ ไม่แฟร์เลย" ปากอิ่มเบะออกเชิง
"อ่ะ พี่แบ่งให้"
"ไม่ค่ะ วีไม่กินรสชีสอ่ะ"
"อ้าว พี่ไม่รู้นินา แต่รสหวานของวีอร่อยดีนะ คราวหน้าพี่คงต้องซื้อกินเองบ้าง...เพราะคนแถวนี้ขี้งกจริงๆ"
"งั้นเอาน้ำของพี่เจมาเลย" มือเล็กเอื้อมสุดแขนคว้าแก้วน้ำอัดลมที่อยู่อีกฝั่งของคนนั่งข้าง แต่ก่อนจะเอื้อมถึง มือเรียวกลับยกขึ้นดื่มแล้วกางแขนออกให้ไกลไปอีก
"พี่เจ!" เธอดุเบาๆ
"มานี่ พี่จะบอกอะไรให้" พลางกระดิกนิ้วให้สาวน้อยยื่นหน้ามาฟังใกล้ๆ
ริมฝีปากบางประทับเข้ากับอีกริมฝีปากอย่างนุ่มนวลเพียงครู่เดียว ทั้งคู่จำต้องผละริมฝีปากออกเพื่อลุกขึ้นยืนเมื่อเพลงประจำชาติดังขึ้น
สาวน้อยแก้มร้อนผ่าว แม้เธอจะเคยถูกกระทำมากกว่านี้แต่มันก็ไม่เคยทำให้เธอหายเขินเวลาที่เขาชิดใกล้ได้เลยสักครั้ง
"แก้มนุ่มจัง" เสียงแผ่วกระซิบดังพอได้ยินเพียงสองคน ทำให้คนฟังนั่งตัวแข็งไม่กล้าขยับแม่แต่ปลายเส้นผม
มือเรียวกุมมือเล็กไว้หลวมพอให้ไม่อึดอัดแต่ส่งไปถึงความรักและความห่วงใย เฉียกเช่นฉากรักฟวานซึ้งบนจอกว้างเบื้องหน้า
"ค่ะ..ว่าแต่หนังอะไร"
"หนังรักค่ะ" คนตัวสูงกระซิบข้างหูหยอกหยอกคนตัวเล็กกว่าจนแก้มแดง
โรงหนังวันนี้ค่อนข้างบางตา อาจเป็นเพราะไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์และไม่ใช่วันที่ลดราคา
หลังจากซื้อตั๋วหนังและขนมพอสมควรก่อนเข้าโรงหนัง
ทั้งสองนั่งประจำที่ งั่ม..งั่ม.. เสียงเคี้ยวข้าวโพดคั่วดังหงุบหงับอย่างต่อเนื่องทำเอาเจ้าของที่ถืออยู่ส่งค้อนวงใหญ่ให้แม้ในแสงสลัว แต่ก็ยังเห็นชัดเจน
"พี่เจคิดจะแย่งวีกินหมดเลยใช่ไหมเนี่ย"
"ก็ของวีอร่อย" พูดพลางหยิบกินหน้าตาย
"พอได้แล้ว วีกินของพี่เจไม่ได้ ไม่แฟร์เลย" ปากอิ่มเบะออกเชิง
"อ่ะ พี่แบ่งให้"
"ไม่ค่ะ วีไม่กินรสชีสอ่ะ"
"อ้าว พี่ไม่รู้นินา แต่รสหวานของวีอร่อยดีนะ คราวหน้าพี่คงต้องซื้อกินเองบ้าง...เพราะคนแถวนี้ขี้งกจริงๆ"
"งั้นเอาน้ำของพี่เจมาเลย" มือเล็กเอื้อมสุดแขนคว้าแก้วน้ำอัดลมที่อยู่อีกฝั่งของคนนั่งข้าง แต่ก่อนจะเอื้อมถึง มือเรียวกลับยกขึ้นดื่มแล้วกางแขนออกให้ไกลไปอีก
"พี่เจ!" เธอดุเบาๆ
"มานี่ พี่จะบอกอะไรให้" พลางกระดิกนิ้วให้สาวน้อยยื่นหน้ามาฟังใกล้ๆ
ริมฝีปากบางประทับเข้ากับอีกริมฝีปากอย่างนุ่มนวลเพียงครู่เดียว ทั้งคู่จำต้องผละริมฝีปากออกเพื่อลุกขึ้นยืนเมื่อเพลงประจำชาติดังขึ้น
สาวน้อยแก้มร้อนผ่าว แม้เธอจะเคยถูกกระทำมากกว่านี้แต่มันก็ไม่เคยทำให้เธอหายเขินเวลาที่เขาชิดใกล้ได้เลยสักครั้ง
"แก้มนุ่มจัง" เสียงแผ่วกระซิบดังพอได้ยินเพียงสองคน ทำให้คนฟังนั่งตัวแข็งไม่กล้าขยับแม่แต่ปลายเส้นผม
มือเรียวกุมมือเล็กไว้หลวมพอให้ไม่อึดอัดแต่ส่งไปถึงความรักและความห่วงใย เฉียกเช่นฉากรักฟวานซึ้งบนจอกว้างเบื้องหน้า
