สาวตาคม ยืนรอหน้าหอพักอย่างเคยแต่ทว่า.. 08:00 โมงแล้วทำไมยังไม่มาอีกนะ
เธอบ่นกับตัวเอง พลางมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือเรือนเล็ก ที่ค่อยๆผ่านไปหลายนาที
เอี๊ยดดดดด!!!
"วันนี้ทำไมมาช้าอ่ะ" คนยืนรอบ่นทันทีที่รถมอเตอร์ไซต์สีฟ้าอ่อนจอดตรงหน้า
"นาฬิกาไม่ปลุกอ่ะ รีบขึ้นมาเหอะ" จิราภัทรบอกพร้อมกวักมือเร็วๆ เป็นทีเร่งให้ขึ้นรถแทนที่จะบ่นต่อยาวๆ
"เจ เย็นนี้ว่างป่ะ ไปกาดเป็นเพื่อนหน่อย" นิศา หรือ บัว ถามขณะที่กำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปยังตึกเรียน
"อืม เดี๋ยวเลิกเรียนค่อยว่ากันนะ" จิราภัทรรับปากก่อนเข้าห้องและเริ่มเรียน
ตั้งแต่วันรับน้อง จิราภัทรและนิศาเริ่มสนิทกันมากขึ้น ด้วยทั้งสองไม่ใช่คนพื้นที่และเรียนอยู่คณะเดียวกัน ทำให้เวลาไปไหนมาไหนมักจะไปด้วยกันเสมอๆ ถึงแม้นิสัยของทั้งสองคนจะค่อนข้างแตกต่างกันก็ตาม
"เรา รีบไปกันเหอะ เดี๋ยวฝนตก" นิศาเร่งฝีเท้าเมื่อเห็นว่าเมฆเริ่มก่อตัวอยู่ไม่ไกล
บรึ๊นนนนน~~~
ซ่าาาาา...!!
ในที่สุดฝนก็ตกก่อนรถจะเคลื่อนเข้าสู่อาคารจอดรถของกาดสวนแก้ว
"ไงล่ะ ไม่รอดเลย" คนผมหยักสกที่ตอนนี้เปียกปอนบ่นอุบ
"แค่นิดเดียวเอง ไม่ได้เปียกทั้งตัวสักหน่อย" จิราภัทรให้กำลังใจเพื่อน
"เออๆ ดีนะแค่ผม กับตัวนิดหน่อย" บ่นพลางใช้นิ้วเรียวเล็กปัดเสื้อและสางผม ขณะที่ยังเดินอยู่บริเวณลานจอดรถ
น้ำฝนทำให้เสื้อนักศึกษาตัวบางนั้นแนบเนื้อเนินอกเจ้าของ เห็นสายเสื้อชั้นในสีชมพูอ่อนนอกเนินอกอิ่มที่นูนออกมา
"เดี๋ยวเราขอเดินดูของแป๊บนึง แล้วค่อยกินข้าวกันนะ" ตาคมส่งสายตา ก่อนจะตรงรี่ไปยังมุมอุปกรณ์เครื่องเขียน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น